|
In het vakblad Draf&Rensport hebben in 2013 regelmatig beschrijvingen gestaan over drafsportmensen uit bepaalde dorpen, steden of regio's. Uit amusant, promotioneel, nostalgisch en/of historisch oogpunt nemen wij deze leuke artikelen op.
Onderstaande artikel werd gepubliceerd n.a.v. de Westland-dag op Duindigt d.d.
6 oktober 2013.
Boven: Cover van het blad, met de kenmerkende
"glazen stad" en Kees Verkerk.
Titel: WESTLAND - DRAVERSLAND
door Douwe Frerichs
Van een kwekersgebied als het Westland mag je het verwachten: de regio heeft
ook op het gebied van het fokken van dravers een lange historie. De liefde voor
paarden zit diepgeworteld. Tuinders en handelaren hebben er tientallen jaren mee
gewerkt. Maar van drafsport houden ze ook. Kees Verkerk was een icoon, maar
er zitten meer verhalen verborgen tussen de kassen. De regio bracht zelfs zes
Derbywinnaars voort. We maken een rondreis.
Ook in de Glazen Stad leefde de drafsport vroeger meer dan tegenwoordig. De oorzaak van deze teloorgang
lijkt voor de hand te liggen met de algehele afname van belangstelling voor de sport, maar zo simpel ligt het niet. In het
Westland is de paardensport in de verdrukking gekomen. Er is enorm veel veranderd tussen de kassen. Nieuwe wegen werden
aangelegd en braakliggend terrein is benut voor bedrijven of nog meer tuinbouw. Wie vroeger door het gebied reed, zag overal
lieden die er voor de hobby een paar dravers op nahielden. Voor training kon men een beroep doen op het Staelduinse
Bos of uiteraard het brede Noordzeestrand. Op beide locaties zijn de mogelijkheden ingeperkt. De sluiting van het nabij gelegen
Nootdorp (ook alweer 14 jaar geleden) had ook een negatief effect, maar de sport is gelukkig nooit verdwenen uit de streek.
Om de verhalen over de Westlandse drafsporthistorie op te tekenen hebben we een afspraak met enkele prominente Westlanders: Janus van Nierop en zijn zoon John, Cees van Winden en Leo Schalkoort. Zet deze heren bij elkaar aan tafel, zorg voor een koud drankje, een stukje kaas en worst en luister verder. Locatie van het gesprek is de 's-Gravenzandse manege aan de Nieuwlandse Dijk, pal achter de duinen en op een steenworp afstand van de plek waar Leen Noordam jarenlang zijn stal had. Hij komt later in dit verhaal uitgebreid aan bod.
Wateringen: Stal Westland/Kees Verkerk
Waar anders beginnen we ons verhaal dan op de plek die de drafsport en het Westland onlosmakelijk met elkaar heeft verbonden?
In Wateringen bij Stal Westland, waar na Kees Verkerk nog een hele lange reeks topdravers talloze malen de gang naar
drafbanen als Hilversum en Duindigt heeft gemaakt. Het begon in de jaren zeventig, een periode dat het Westland letterlijk en
figuurlijk floreerde en dat ene Nico van der Knaap wekelijks twee gele NHZ-bussen vol drafsportliefhebbers tussen het Westland
en Hilversum liet pendelen. "Een kaartje kostte destijds 5 gulden", weet John van Nierop nog. Bij Stal Westland was het Kees
Verkerk die de zaak destijds volop in beweging bracht. Cor Disselkoen sr. fokte in 1969 van Star Performer uit de merrie
Bonheur Perdu een veulen, dat als jaarling bepaald geen schoonheidsprijs verdiende en dat als veulen in een weiland met de
benen in het prikkeldraad was blijven hangen. Gevolg: op de veiling op Duindigt hielden de kopers de handen in hun zakken.
Kees Verkerk ging terug naar het kassengebied. Disselkoen sr. zou het verder niet meer meemaken, hij overleed al in het
najaar van 1969. Hij bleef zo eigendom van stal Westland (Cor jr. en zijn broer Vincent Disselkoen en Tom van der Lubbe) en
onder deze stalnaam zou hij zijn hele carrière koersen. Het entrainement bevond zich aan de Heulweg in Wateringen en
trainer was de nog heel jonge veelbelovende, Edwin Schwarz. Kees Verkerk, al jong gecastreerd, was geen uitgesproken vroeg
paard, hij maakte zijn debuut met een vierde plaats als driejarige op 22 mei 1972 op Lindenoord. Zijn eerste overwinning
boekte hij een maand later op Duindigt, het begin van een serie van 5 zeges. Zijn voorkeur voor langere afstanden bleek toen
al. Als vierjarige won hij op 29 april op Duindigt de Grote Prijs der Veelbelovenden. Twee weken later zou zijn
pas 22-jarige trainer bij een verkeersongeval om het leven komen.
Gerard van Eijkelenborg, toen nog werkzaam bij Piet Smit, werd daarna door Stal Westland als trainer aangetrokken. Het
begin van een langdurige en mooie samenwerking. Kees Verkerk was aanvankelijk een eigenzinnig en driftig baasje, dat zich
moeilijk liet regelen als hij zich op het bit vastpakte. Hij was humeurig en gauw beledigd. Van Eijkelenborg wist het
vertrouwen te winnen en trainde hem op het strand. Hij leerde hem om langzaam van start te gaan en hield hem achter de
paarden, tot hij mocht exploderen. Met zijn energieke wijze van finishrijden wist Van Eijkelenborg dan het karwei meestal
succesvol te klaren. Kees Verkerk was zo van nature en via zijn opvoeding een paard voor de lange afstand. Vooral in de winterperiode was hij dikwijls ongenaakbaar in dit sloperswerk. Kees Verkerk werd een icoon voor het Westland. Na zijn carrière
genoot de mateloos populaire Kees van een welverdiende oude dag aan de Zwartendijk in Monster bij Leny Eendenburg. Zijn dood
in 2001 op 32-jarige leeftijd was landelijk nieuws.
Hier poseren Kees en Gerard in hun stal.
Boven: Kees Verkerk en Gerard van Eijkelenborg in Alkmaar.
Boven: Kees Verkerk bij de huldiging vastgehouden
door zijn verzorgster Mira Horst.
Boven Kees Verkerk, thuis in Wateringen.
Boven: Toen er nog geen NDR-Museum was, werd er door de
Archief-commissie ter gelegenheid van de Kees Verkerk-dag in
oktober
2007
een kleine expositie ingericht in de Toto-hal van
Duindigt, met herinneringen aan de beroemde harddraver,
maar ook aan de beroemde schaatser, die op deze dag ere-gast
was. Op deze foto poseren v.l.n.r. Gerard van Eijkelenborg en zijn
vrouw Anne, de beroemde schaatser Kees Verkerk, de laatste
verzorgster van het paard,
Leny Eendenburg en
eigenaar Cor Disselkoen.
Stal Westland Import Int. BV.
Stal Westland had succes met de eigen fokproducten van Cor en Vincent
Disselkoen. De Cede-dravers werden een begrip met als eerste Westlandse Derbywinnaar Vancouver Cede. In de jaren
tachtig minimaliseerde Disselkoen zijn activiteiten en werd de vermogende groente- en fruithandelaar Andre van
Mierlo de drijvende kracht. Achter Stal Westland kwam Import Int. BV. te staan. Van Mierlo fokte met de naam Westland en
leverde met Gipsy Westland de tweede Derbywinnaar uit de streek. De successen waren talrijk. We noemen Trust Skoatter
(van familievriend Van der Zijden), Vip D, Zambesi Cede, Aty van de Lente, Arhus Cede, Amazone Cede, Cortoz Crown en vele
anderen. Na de opheffingsverkoop van Stal Westland werd Ed Maas de grote investeerder bij Stal Westland en werd It's
Buitenzorg nog de derde Westlandse Derbywinnaar. Van Mierlo bleef in beeld als mede-eigenaar van Drafcentrum Wolvega
totdat de markante paardenman in 2006 plotseling overleed. Het toonaangevende entrainement moest eind vorige eeuw
wijken voor de aanleg van de Wippolderlaan, waarna Gerard nog een poosje introk bij Guus Knijnenburg en met
Jacco Enzelens en Kor Wielinga nog enkele jaargangstoppers in huis had. Op de Westlanddag is Gerards zoon Winston een
van de sponsors. Voormalig amateurrijder Winston is directeur van wijnhandel Wine and Spirits.
's-Gravenzande: Stal Westlandia
Leen Noordam was een van de grotere trainers in het Westland. Hij was een ruwe kerel, niet al te sympathiek, ook wel
genaamd 'de boer'. Schalkoort maakte hem vanaf zijn 14e jaar van dichtbij mee: "Niet echt een chique vent, die zelfs nog voor
langere tijd de toegang van Duindigt was ontzegd wegens wildplassen op de tribune. Toen in die periode zijn paard Keen Speed
in de Derby moest lopen vloog Noordam tijdens de koers mee in een vliegtuigje over Duindigt om op die wijze de verrichtingen van zijn paarden te volgen." Noordam werd dikwijls geholpen door zijn dochter Zus, die na zijn overlijden de stal nog een aantal
jaren heeft voortgezet. Noordams stal bevatte op het hoogtepunt zo'n 8o paarden, die allemaal op het strand werden uitgereden door een hele reeks vrijwilligers. Mannen als Piet de Bruyn, Tinus Brouwer en Piet Solleveld reden er paarden uit en
betaalde soms een vergoeding aan Leen om ze als 'heerrijder' in de koers te mogen rijden. Noordam zag overal kans om wat
geld te verdienen. Ook Andre van Mierlo kwam er een periode, maar toen deze markante zakenman bij zijn debuut in de
koers van de sulky af viel, was het meteen gedaan met het rijden. "Leen had goede paarden op stal", weet Van Nierop senior.
"Ger en Gold Westlandia waren de bekendste. De eerste was nog tweede in de Derby. De Westlandia-dravers werden tussen 1965
en 1974 gefokt door de gebroeders Leen en Jaap Boon, tuinders in 's-Gravenzande. De naam werd ook gebruikt door de drie eerste
eigenaren van Stal Westland, de broers Vincent en Cor Disselkoen en Tom van der Lubbe. Sven, Speed en Udet waren de
succesvolsten. Mijn tafelgenoten weten dat Noordam als trainer dikwijls goede paarden had. Ger en Gold Westlandia waren al
genoemd. Zij werden gereden door onder meer Giel van der Togt, Toon Finklenberg en Rees van der Lubbe. Ger werd tweede in
de Derby en Gold was de eerste tweejarige die onder de 1.30 liep. Sensatie in die dagen. Andere namen die over de tafel
vliegen zijn die van Keep it Again, Keen Speed en een Fransman genaamd Vad. "Vad was een sensationele aankoop. Ik
geloof dat hij voor 65.000 gulden werd aangekocht, betaald met een boel zwart geld en om invoerheffingen te omzeilen werd hij
ook nog eens bij de grens als slachtpaard ingevoerd. De eerste keer dat hij op Duindigt liep was iedereen in spanning. Ge
Kleijweg moest hem voorwerken en toen brak er zomaar een leidsel en belandde Vad zo in de sloot. Jan van Dooyeweerd schold
Noordam de huid vol omdat hij oude troep gebruikte", aldus Leo. Vad won die middag zijn koers wel. Zijn carrière als koerspaard
en dekhengst viel overigens behoorlijk tegen. De weddenschap die Noordam ooit eens had met eigenaartrainer Toon Vroon
mag niet onvermeld blijven. Het moet in de zeventiger jaren zijn gebeurd, een gesprek
tussen de heren liep uit op een uitdaging wie het snelste paard in zijn stal had staan. Het duo werd het eens: inzet duizend
gulden, onder het zadel gereden en plaats van handeling: het strand van Hoek van Holland. Schalkoort: "Ik weet het nog goed.
Er was een parcours uitgezet en het zag er zwart van de mensen. Die twee trainers waren natuurlijk erg benieuwd welk paard
hun rivaal zou inzetten. Vroon kon kiezen uit twee sterke dravers, te weten Treize F en Allegro, maar had er helemaal geen rekening mee gehouden dat Noordam ook nog een volbloed op stal had. Die heette Tamerlanny en daar kwam hij doodleuk mee aanzetten. Die had natuurlijk geen partij aan een draver. Vroon was woest, zijn paard verloor en hij moest betalen."
Boven: Mej. B.A. (Zus) Noordam na een
overwinning met de naar haar vader vernoemde
O Leendert in de Actie Scotchprijs
op 12 november 1979 te Hilversum
(foto Jacques van Bellen).
's-Gravenzande: Leo Schalkoort
Tegenwoordig heeft alleen Leo Schalkoort op dezelfde locatie nog zijn paarden. De man, die namens zijn bedrijf in Deense
containers en karren, aanstaande zondag het 'vrij entree' heeft afgekocht, heeft zelf niet al te veel geluk gehad met zijn dravers. "Nog niet", klinkt het optimistisch. Schalkoort was op jonge leeftijd eigenaar van de merrie Uncanny die nog voor Toon Groenewegen
heeft gekoerst. "Die heb ik destijds van Toon gekregen. Ook met haar dochter Clara Bella heeft Leo gefokt en van Mondo Joe
kwam zijn beste tot dusver, Secondo Joe. "Heel lang geleden wilde ik de sport in en ben ik zelfs een week leerling geweest bij
Bouwhuis. Maar dat had ik snel bekeken. Ik ben er een hele poos tussen uit geweest omdat we moesten werken. Momenteel heb
ik het weer naar mijn zin. Ik fok met Vitellity, dat is weer een kleindochter van Uncanny en van Love You heb ik nu
Excellent Love en Flying Love. De eerste staat bij Paul Hagoort op stal en die is nog steeds enthousiast. Dat zegt wel wat."
Boven: Later fokte Leo met Adena Boko en die bracht hem o.a.
de cracks Innovation Love,
Kilimanjaro en Love You Too.
Op bovenstaande foto worden
Kilimanjaro en Rick Ebbinge gehuldigd.
Fokker-eigenaar Leo Schalkoort (links) en zijn familie staan erbij.
Links dochter Claudia en rechts schoonzoon Ruud Bijl.
Kim Hagoort-Leder houdt het paard vast.
Richting de Hoek: Toon Groenewegen
Aan dezelfde weg langs de duinen richting Hoek van Holland had vroeger Toon Groenewegen zijn stal. "Dat was een rustige
man en daar weten we ook geen spannende anekdotes van", zegt Van Nierop, die dan wel weer wel weet dat Groenewegen de
eerste Nederlandse hartpatient was met een pacemaker en dan hebben we het niet over de draver die bij Jan Wagenaar veel geld
verdiende. Stal Groenewegen is de stal waar onder andere Piet Solleveld het vak heeft geleerd. Groenewegen was eigenaartrainer
en daarom mocht hij maar vijf paarden op naam hebben. "Zijn beroemdste draver was zonder twijfel Barones Spencer K. Hij kocht
de merrie - weet mijn gezelschap - van oude Flip Knijnenburg voor 1.000 gulden aankoop en 1.000 gulden prijzengeld als veulen.
De moeder was dood en Toon bracht het merrietje groot met de fles. Barones werd een crack, die vanwege de zuinigheid van de
fokker niet in de klassiekers mocht starten, maar waarmee Toon heel veel heeft gewonnen. Groenewegen, bruine buis en gele
mouwen won met de merrie de Derby Proef, een afdeling van Holland-Belgie en het Kampioenschap der Vijfjarigen.
Grappig is dat Toons vrouw via het paard de bijnaam 'de Barones' kreeg. O Messa was ook een bijzonder paard, waarmee Toon
liefst 18 maal tweede werd. "Toen was iedereen ervan overtuigd dat hij 'voor de covercall' reed, maar daar wilde hij natuurlijk niets van weten. Athos the Saint en Mario Spencer zijn namen die mijn gezelschap ook nog even opsomt. Een alfabet na
de Barones doet Groenewegen nog steeds mee met de King Hollandia-zoon Briesly, een bijzonder trouwe ruin die zonder Klassiek geld uit 231 starts ruim een ton prijzengeld bijeen draafde. Briesly is overigens ook een telg van de eerder genoemde Uncanny.
Boven: Toon Groenewegen met zijn Barones Spencer K
hier
op Mereveld.
De merrie schreef de Derby proef en de
Sprintersprijs der 3-jar. en in 1965 het Kampioenschap der 5-jarigen
(1e afd.) en Grote Septemberprijs op haar naam.
Maasdijk: Lou Vellekoop
De fokker van Briesly is Lou Vellekoop, ook weer een prominente Westlander waarover mijn gezelschap talloze weetjes kan vertellen.
Vellekoop had goede paarden zoals Faxilia J en Zaroline G. Hij gaf meestal zijn paarden in training bij Jan van Dooyeweerd
die in de jaren zeventig ook een dependance op Duindigt had. Aardig feit is dat zoon Tinus Vellekoop momenteel met Everton
een indrukwekkende tweejarige in eigendom heeft waarmee Jan van Dooyeweerd jr. dit jaar al twee keer uithaalde.
Maasdijk: Piet Solleveld
Piet Solleveld is ruim 40 jaar actief in de sport. Hij leerde de dravers kennen bij Toon Groenewegen en de toenmalige Stal
Europoort. Solleveld was zowel zakelijk als privé bevriend met wijlen Henk Schavemaker waarmee hij veel paarden deelde. Ook zijn beste, de sterke Ian Zorgwijk, waarmee Joop Pool destijds veel succes oogstte. Sportief hoogtepunt voor hem werd het jaar 2000, toen hij er in de strijd om het amateurrijderskampioenschap eindelijk eens in slaagde om Fred Handelaar achter zich te laten. "Met uitsluitend mijn eigen paarden", voegt hij er trots aan toe wanneer we op Duindigt (waar hij met zijn Carl Lewis moet aantreden) zijn lotgevallen in de drafsport eens doornemen. "Kanjer Boszorg was in 2000 mijn succespaard", zegt hij. Solleveld, die in het
Westland een succesvol exporteur is, had in de jaren tachtig al succes op de koers met zijn Star Laguna. Andere goede paarden
waren Zingaro Evento en Zanzibar Jacky en momenteel All the W. Solleveld trainde zijn dravers dikwijls zelfs en reed voor ritten om de Nieuwe Waterweg heen naar het strand van Rockanje. Nu dat niet meer kan is hij aangewezen op het strand bij Ter Heijde.
Bart Kleijweg, een broer van Gé, heeft hem jarenlang geassisteerd met de paarden. Tegenwoordig heeft Piet ook enkele Franse
dravers. "Maar dat is toch een heel apart slag. Ik weet nu ook hoe lastig het is om een keer een goeie te hebben."
Boven: Piet Solleveld zegeviert hier met zijn Toscan Star
in de Tollebeek-prijs d.d. 23-8-1980.
Boven: Piet Solleveld wint met Kanjer Boszorg op Wolvega in 2004.
Het paard won meer dan 50.000 Euro.
Naaldwijk: Nico Knoll
In Naaldwijk was jarenlang de ons eind vorig jaar helaas ontvallen Nico Knoll de bekende paardenman. Nico was directeur
van een constructiebedrijf, maar achter zijn monumentale woning aan de Langebroekweg hield hij zijn paarden en
had hij een klein baantje dat vanaf de rijksweg goed te zien was. Dochter Maaike en schoonzoon Bryan Vader hebben na zijn
overlijden de stal voortgezet. In het verleden had Nico succes met Wisconsin (volgens eigen zeggen zijn beste ooit), maar
Zebrano du Bois was een ook topper. Van een recenter verleden is Pesach Boko, waarmee hij vele jaren successen behaalde
op alle banen. Ook Remington Forest was een draver waarmee Knoll lange tijd en met veel plezier heeft gekoerst. Met Windsor
Forest reed hij op 22 maart 2010 in Alkmaar zijn laatste koers. Hij won de rit, maar constateerde dat het zelf rijden te
inspannend was geworden.
Boven: Nico Knoll met Wisconsin
Boven: Remington Forest (links met Nico Knoll) klopt hier Tenor Vrijthout
in de Huis ten Bosch-prijs op 24-4-2006, achterin zien we
O'Reilly Star (4e, rechts) en Pocket Money (5e).
Wateringen: Stal van Nierop
Animator van de Westland-dag is Westlander in hart en nieren John van Nierop. De transport- en grondverzetondernemer uit Monster heeft tegenwoordig een eigen stal aan het kanaal De Zweth en daar vinden we onder meer dekhengst Liverman Hanover. Vader Janus bewoont samen met vrouw Ion sinds kort een nieuwe woning pal naast `paardentrefpunt' Cafe-restaurant de Bonte Haas. Helaas is het etablissement sinds enige tijd geen wedlocatie meer voor Runnerz, maar drafsportliefhebbers vind je er nog steeds. Bijvoorbeeld eigenaar Koos de Raaf die een van de aandeelhouders is in de snelle merrie Cappricciosa J of medewerker Jasper Lucas die zitting heeft in de Kortebaanvereniging Wateringen. Een vaste klant is de kassensloper Cees van Winden die zijn leven lang al paarden heeft en die ons gesprek bijwoont. Cees had lange tijd de paarden samen met Schalkoort. De Rising Hope Stable is inmiddels ontbonden, maar had destijds succes met paarden als Wishful Hope en Mimbra Koj. Momenteel heeft Van Winden veel plezier van de
merrie Barbara. Janus van Nierop is zijn leven lang actief in de sport en vertelt met gepaste trots dat hij zijn vriend Aad van
Schie de koers heeft binnengeloosd. Van Nierop heeft in de loop der jaren vele dravers bezeten. Valeri Borzov, Nick Hoff, How Explosive, Pocket Money en Liverman Hanover waren het succesvolst. Wickevoort-winnaar Ziti di Soprano en Beach Boy zijn van recenter datum.
Gé Kleijweg was jarenlang de vaste trainer van de Stal Van Nierop. Kleijweg stamde van een paardengeslacht. Vader Piet staat nog te boek als de fokker van topdravers Joke en Florissant. Gé bestierde een entrainement in Den Hoorn en had onder meer in Uptodate Laren I en Urica Marijke goede haververdieners. Gé overleed acht jaar geleden. "Een aimabele man. Hij was eigenlijk te aardig voor de sport", zegt Janus van Nierop. De laatste heeft zijn paarden tegenwoordig samen met zoon John, die een stal heeft aan de Zwethkade, waar John Borkent de
scepter zwaait. De laatste is dikwijls te vinden bij de strandopgang in Ter Heijde aan Zee. Het oude vissersdorpje waar zich
sinds 2010 het (thuis)kantoor van ons blad Draf&Rensport bevindt.
Boven: John en Janus van Nierop samen op reis in 2010 met de bus
van
de Fokkersvereniging
naar Normandië. Hier tonen ze trots hun
op de veiling van Deauville aangekochte fokmerrie.
Monster: Jan Vink
In het nabijgelegen Monster woont Jan Vink die zijn leven lang al dravers fokt. Zijn vader bezat nog de beste Zanto. Vink had
lang geleden succes met de Ossian-zoon Excellent V en beleeft tegenwoordig veel plezier aan Ballantine V. "Ik heb we1 150
dravers gefokt en in dat perspectief heb ik toch iets to weinig geluk gehad", vindt Jan zelf, die een paar jaar lang samen met
Eugene van den Berg een entrainement had waar trainer Bert Leeman werkte. "We trainden vooral op het strand. In die tijd
was Pomolli het beste paard. Hij heeft de 4,5 km nog gewonnen."
Hoek van Holland: Stal Alhadra
Van Monster naar Hoek van Holland waar we de laatste Derbywinnaar vinden. Hoewel Hoek van Holland officieel niet in het
Westland ligt tellen we het plaatsje toch maar mee. Temeer omdat Peter Aleman er woont. De tegenwoordig zeer actieve
dravereigenaar kwam samen met schoonzoon Maup Hanemaaijer uit De Lier nadrukkelijk in beeld met Derbywinnaar Davy Boko. Zijn groen-witte Westland-kleuren nemen het laatste beetje twijfel weg. Alemans bekende langebaandravers zijn Banister en Bigboy Limburgia. Op de kortebaan is de directeur van een bedrijf met bliksemafleiding-systemen ook dit jaar zeer succesvol met paarden als Apella Cane, Black Beauty Venus en Iper Flying. Aleman zag de laatste jaren zijn paarden winnen op de twee kortebaandraverijen die het Westland rijk is. Helaas werd Wateringen dit jaar geannuleerd, maar volgens de organisatie wordt in 2014 een doorstart gemaakt. In Wateringen was Black Beauty Venus er in 2012 de laatste winnaar.
In De Lier bezorgde Apella Cane in 2008 de beker bij Aleman. De Lier mag als Kortebaandorp niet ontbreken.
De Lier: Gerard Koop
Het dorp is de woonplaats van voormalig NDR-commentator Egbert Wittenaar ('op haren en snaren') en van tegenwoordig NDR-museum vrijwilliger Gerard Koop. Koop was jarenlang bestuurslid van Nootdorp. Hij was succesvol in de sport met zijn dravers Falco Ees en meer recent met Reine Vrijenesse. Momenteel zet hij zich met hart en ziel in voor het welslagen van de Westland-dag.
Zes Derbywinnaars
Uit De Lier komt ook de vijfde Westlandse Derbywinnaar. Bloemenexporteur Tom Koperberg woonde jarenlang in het dorp. Hij investeerde een periode fors in dravers en was onder meer mede-eigenaar van de bikkelharde Intact Hornline. Peter Strooper
won met zijn Paul W Boko de Derby en Hennie Grift deed het met Felix Santana in 1998 de Duitse Derby. Dit zijn dus de vijfde
en zesde Derbywinnaars met Westlandse connecties.
Boven: Ereronde van Paul W Boko en Peter Strooper.
|
